aanvaarding
Een erfgenaam heeft de keuze om een nalatenschap zuiver te aanvaarden, beneficiair te aanvaarden of te verwerpen. Een erfgenaam is niet verplicht om een nalatenschap te accepteren. Als er eenmaal een keuze is gemaakt dan kan deze keuze in principe niet meer worden veranderd. Om de nalatenschap beneficiair te aanvaarden of te verwerpen moet er een akte worden opgemaakt bij de rechtbank in de regio van de woonplaats van de overledene.
Door zich te gedragen als erfgenaam aanvaardt een erfgenaam de nalatenschap stilzwijgend zuiver. Het is dan niet meer mogelijk de nalatenschap beneficiair te aanvaarden of te verwerpen.
Zuiver aanvaarden
Een erfgenaam is met zijn eigen vermogen aansprakelijk voor de schulden uit de nalatenschap. Als er in de nalatenschap meer schulden dan bezittingen zijn, moet de erfgenaam dus met zijn eigen vermogen dit tekort betalen.
Beneficiair aanvaarden
Een erfgenaam is niet met zijn eigen vermogen aansprakelijk voor de schulden van de overledene. Als een erfgenaam de erfenis beneficiair heeft aanvaard moet de nalatenschap volgens de wet vereffend worden. Dit betekent dat er bepaalde richtlijnen gevolgd moeten worden bij de afwikkeling. Deze richtlijnen kunnen kostenverhogend werken en het de erfgenamen in zekere zin lastig maken.
Verwerpen
Een erfgenaam die niets uit de nalatenschap wil hebben, verwerpt hij de nalatenschap. Daarmee doet een erfgenaam definitief afstand van zijn aanspraken op de nalatenschap en is dan ook niet aansprakelijk voor de schulden van de overledene.
Een erfgenaam die wil verwerpen moet er rekening mee houden dat in sommige gevallen zijn kinderen in zijn plaats de nalatenschap krijgen. Dit wordt ook wel plaatsvervulling genoemd.